Emekli olmayı ‘her şeyden elini ayağını çekip hiçbir şey yapmamak’ olarak algılamamak gerek.

Bu düşünce bile tek başına insanı depresif yapmaya yeter. Emekliliği yeni bir başlangıç olarak görüp ona göre planlamak lazım.

Danışan: Emekli olmayı düşünüyorum ama kaygılarım var. İşimi sıfırdan kurdum, gece gündüz çalıştım, çok emek harcadım, çok şükür iyi yerlere getirdim. Oldum 66, itiraf etmeliyim ki artık yoruldum. İki yetişkin oğlum var, “Baba git artık hayatını yaşa, keyif yap, işi gücü de artık bize bırak” diye ısrar ediyorlar. Eşim de onlarla aynı fikirde. Ama ben psikolojik olarak hazır olup olmadığımı bilmiyorum. Bir yandan “Haklılar, artık emekli olmanın zamanı geldi” diyorum ama bir yandan da korkuyorum. 

 

Dr. Başak: Neden korkuyorsunuz?

 

Danışan: Belki saçma gelecek ama en çok sıkılmaktan korkuyorum. Oğullarıma güvenirim, iş açısından zerre korkum yok ama ya sıkılırsam, ya depresif olursam diye çok korkuyorum. Bu kadar yıl gece gündüz çalıştıktan sonra her şeyden elimi ayağımı çekmeye hazır mıyım? Hiçbir şey yapmadan nasıl günlerimi geçiririm? Emeklilik hayatına adapte olabilir miyim?

 

Dr. Başak: Emekli olmayı ‘her şeyden elini ayağını çekip hiçbir şey yapmamak’ olarak algılamamak lazım. Bu düşünce bile tek başına insanı depresif yapmaya yeter. Emekliliği yeni bir başlangıç olarak görüp ona göre planlamak lazım. Yoksa bir süre sonra sıkılma veya depresif hissetme tehlikesiyle karşı karşıya gelmek kaçınılmaz. Sizin emeklilik hayatı için planınız ne?